Dag 4

Ik loop deze ochtend langs de stallen. Als ik bij de stal aankom waar het paard van gister loop hoor ik een hard gehinnik. Ze ligt helemaal bezweet op de grond en ziet zwart van de vliegen. De stal is een puinhoop en je ziet dat ze meerdere keren geprobeerd heeft weer op te staan. We hebben haar meerdere keren overeind proberen te helpen, maar helaas ze probeert het zelf niet eens meer. Ze is helemaal op en lijkt het zelf al op te geven. Omdat ze wondjes had doordat ze de hele tijd op een zijkant lag hebben we haar omgerold, ze kwam weer een beetje met dr hoofd omhoog. Het leek weer een beetje goed te gaan, maar het duurde helaas niet lang. We zijn met z'n alle heel de dag bij haar gebleven en voor haar gezorgd. Helaas heeft het niet geholpen en hebben we Laura opgebeld dat het niet meer zo verder kan. Het paard kon helemaal niks meer, lag met haar ogen dicht en een hele zwakke hartslag. Haar tong had ze kapot gebeten en haar neusje was koud. Laura vond het moeilijk om een beslissing te maken. Ze was weg en kon niet hier heen komen. Toch heeft ze er op vertrouwd dat wij wisten wat de juiste beslissing was en hebben we met z'n alle besloten dat het fijner voor het paardje was als ze ingeslapen werd. Iedereen is bij haar blijven zitten totdat de dierenarts er was. We zijn bij haar gebleven tot ze haar laatste adem had uitgeblazen. Ze sliep heel rustig in zonder er tegen te vechten. Het is goed zo. We geven haar nog een laatste kus en nemen dan afscheid. Rust zacht lieverd ❤️